'Wij bieden dezelfde zorg als in de vrije samenleving'

Verhalen uit Veldzicht

Veldzicht heeft zich de afgelopen jaren succesvol ontwikkeld van tbs-inrichting tot behandelcentrum voor niet-westerse patiënten met complexe psychiatrische problemen. De psychiatrische zorg staat bij wijze van spreken met hoofdletters geschreven, maar uiteraard ontbreekt ook de ‘gewone’ medische zorg niet.

Verpleegkundige en huisarts van Veldzicht
Beeld: ©CTP Veldzicht

Aan het woord komen huisarts Van der Veen en verpleegkundige Lucie. Beiden werken inmiddels zo’n 1,5 jaar in Veldzicht.

Spanning en afwisseling

Integendeel. “Juist bij deze doelgroep, mensen met veel stress, zie je ook veel lichamelijke klachten”, zegt huisarts Van der Veen, één van de twee huisartsen die spreekuur houden in Veldzicht. Verpleegkundige Lucie heeft samen met haar collega’s de zorg voor alle patiënten in Veldzicht en is op medisch terrein het aanspreekpunt voor 24 patiënten, verdeeld over twee afdelingen. Ze heeft bewust gekozen voor de niet-alledaagse zorgomgeving van Veldzicht. “Ik zocht een baan met dynamiek, spanning en afwisseling. Die heb ik hier gevonden. Je maakt hier werkelijk van alles mee. Van reguliere zaken als spreekuren, medicijnen toedienen en bloedprikken tot aan acute medische ingrepen. Heel interessant.”

Ziekenhuisbewaking

De medische dienst van Veldzicht telt in totaal ruim twintig medewerkers: naast de huisartsen zijn dat een afdelingshoofd, verpleegkundigen, verpleegkundig specialisten in opleiding, een praktijkondersteuner, doktersassistenten en administratieve krachten. Los van de medische dienst zijn er ook nog diverse psychologen en psychiaters aan het werk.
Uiteraard word er onderling goed overlegd en afgestemd.

“Belangrijk uitgangspunt is dat in een gesloten setting zoals Veldzicht gelijke medische zorg wordt aangeboden als in de vrije samenleving”, vertelt de huisarts. "Zoveel mogelijk medische zorg vindt dan ook plaats in de inrichting zelf. Specialistische of grotere operaties of bijvoorbeeld röntgenonderzoek vinden plaats in een ziekenhuis. Afhankelijk van de status van de patiënt gaat er dan ziekenhuisbewaking mee, die zo nodig 24 uur per dag aanwezig is.”

“Ik en mijn collega-huisarts hebben allebei een dag in de week spreekuur. Andere zorgprofessionals zoals de tandarts, fysiotherapeut, diëtist, pedicure en podoloog komen ook regelmatig langs. In principe zijn dat altijd dezelfde personen. Wel zo prettig voor de patiënt dat hij zoveel mogelijk dezelfde gezichten ziet. In vergelijking met een reguliere
huisartsenpraktijk is de zorgvraag binnen Veldzicht hoog. Alle patiënten ondergaan een medische intake en zijn ook in beeld bij de huisarts. In mijn reguliere praktijk zijn genoeg patiënten die ik nog nooit gezien heb, omdat ze niets mankeren.”

Oorlogstrauma’s

Huisarts Van der Veen is naast haar baan in Veldzicht ook actief in een reguliere huisartsenpraktijk in de regio en ze werkt regelmatig in een huisartsenpost, tijdens de avond-, nacht- en weekenddiensten. “Voor mij is elke patiënt gelijk, het is een mens. Zo behandel ik ze ook. Maar je moet natuurlijk niet naïef zijn. In Veldzicht zitten uiteenlopende doelgroepen. Asielzoekers met oorlogstrauma’s, maar ook psychisch verwarde patiënten die ernstige misdrijven gepleegd hebben. Dat betekent dus dat je altijd alert moet zijn, maar dat zie ik als een mooie extra dimensie van mijn vak. Hoe ga je met iemand om? Wat dat betreft is het werken en omgaan met mensen van andere culturen een mooie verrijking. Elke dag
leer ik weer bij.” Verpleegkundige Lucie: “Onderdeel van dit werk is dat je – zoals wij dat noemen – constant forensisch scherp bent. Je bent je bewust van je omgeving, weet dat er risico’s zijn, maar doet ook alles om die zoveel mogelijk te beperken. Zit een patiënt niet
goed in zijn vel of vertrouw je het niet, dan zorg je dat er iemand van de beveiliging
aanwezig is.”

Door het lint gaan

Zelf heeft ze het gelukkig nog niet meegemaakt, maar het werken in een kliniek als Veldzicht brengt gevaren met zich mee. Dat beseft Lucie zich heel goed. Net als haar collega’s. “Je weet dat een patiënt als gevolg van zijn ziektebeeld of stoornis ernstig verward kan zijn en zelfs
een keer door het lint kan gaan. Dat het zo kan zijn dat hij een collega verwondt en dat wij die moeten behandelen. Daar zit uiteraard niemand op te wachten, maar het is wel een heel fijne gedachte dat iedereen voor elkaar klaar staat. Als er iets gebeurt, kunnen we meteen ingrijpen. De zorg en aandacht naar elkaar toe is heel groot. Geweld van patiënten accepteren doen we nooit, maar je moet wel beseffen dat dit onderdeel kan zijn van ons vak. Het is voor mij geen reden om dit werk niet te doen.”

Juist het maatschappelijke aspect van het werken in Veldzicht spreekt beide dames erg aan. Iemand moet toch omkijken naar de personen in psychische nood, die hulp nodig hebben om hun leven weer succesvol op te kunnen pakken. Ook medische zorg is daarbij onontbeerlijk. De huisarts: “We blijven richting onze patiënten altijd heel professioneel, maar
hebben als personeel onderling veel lol met elkaar. Samen lachen is zo belangrijk.
Ik heb iemand die bij Defensie werkte weleens horen zeggen: Wie zich hard inspant, moet zich ook hard ontspannen. Dat geldt zeker ook voor ons.”

Dit artikel verscheen ook in het Ommen Hardenberg Magazine dat via enkele verhalen een inkijkje geeft in het reilen en zeilen binnen en buiten de hekken van Veldzicht.

Reactie toevoegen

U kunt hier een reactie plaatsen. Ongepaste reacties worden niet geplaatst. Uw reactie mag maximaal 2000 karakters tellen.

* verplichte velden

Uw reactie mag maximaal 2000 karakters lang zijn.

Reacties

Er zijn nu geen reacties gepubliceerd.